تحليل شاخص هاي آسيب پذيري مساکن شهري در برابر خطر بلاياي طبيعي (مطالعه موردي: مساکن شهر اصفهان)

امروزه در کشور ما شهرنشيني رشد فزاينده اي يافته و هر ساله در کشور شاهد پيدايش شهرهاي جديدي هستيم. نظر به اين که ايران به دليل شرايط خاص طبيعي و جغرافيايي خود، همواره در معرض خطر بلاياي طبيعي بوده و حوادث ناگواري را تجربه کرده است، به نظر مي رسد که برنامه ريزي جهت مصون سازي هرچه بيشتر مساکن شهري ضرورت دارد. هدف پژوهش حاضر شناسايي وضعيت آسيب پذيري مساکن شهر اصفهان در برابر خطر بلاياي طبيعي و اولويت بندي شاخص هاي مورد بررسي بوده است. نوع تحقيق به صورت پيمايشي، تحليلي و مبتني بر مشخصات کمي و کيفي مساکن شهر اصفهان است و جامعه آماري را مساکن شهر اصفهان تشکيل داده و روش و طرح نمونه برداري به صورت نمونه برداري احتمالي بوده است. در اين راستا مساکن مناطق 14 گانه شهر اصفهان به عنوان حوزه آماري انتخاب گرديد و داده ها مورد نياز جهت مطالعه شامل داده هاي فضايي (شبکه معابر محدوده به تفکيک عرض، واحدهاي تفکيکي در مقياس قطعات ملکي، انواع کاربري ها شامل اطلاعات لازم از جمله مساحت قطعات، نوع کاربري و ...) و داده هاي آماري و توصيفي (نوع کاربري، تعداد طبقات، نوع سازه، تراکم ساختماني، تراکم جمعيتي تعداد خانوار در واحد مسکوني، تعداد جمعيت هر واحد مسکوني، کاربري هاي خطرناک، عمر سازه ها، سال تاسيس بنا و ...) بود. پس از جمع آوري داده هاي مورد نياز، پايگاه اطلاعاتي لازم در محيط نرم افزاري SPSS تشکيل شد. حجم نمونه به صورت نمونه گيري احتمالي با استفاده از فرمول کوکران با سطح اطمينان 95.5، تعداد 340 نمونه محاسبه شد و در نهايت با مقايسه آسيب پذيري وضع موجود در مناطق 14 گانه شهر، شاخص هاي آسيب پذيري مسکن اولويت بندي گرديد. نتايج پژوهش نشان داد که ميزان آسيب پذيري مساکن شهر در برابر خطر بلاياي طبيعي زياد است و مشخص شد که متغيرهاي «دسترسي به ساختمان»، «دسترسي به طبقات ساختمان» و «قدمت بنا» بيشترين تاثير را در آسيب پذيري مساکن شهر دارند.