ارزيابي اثرات الگوهاي راهبرد اسکان مجدد پس از بلاياي طبيعي بر کيفيت زندگي روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي جا به جا شده شرق استان گلستان)

بارش باران هاي شديد در مرداد 1384 در شرق استان گلستان منجر به وقوع دو سيل ويرانگر گرديد که از خسارت بار ترين سيل هاي رخ داده در کشور بودند. به منظور جلوگيري از تکرار مجدد رويداد سيل در مناطق سيل زده، اقدام به انتقال سه روستا به صورت محدود و همچنين جابه جايي توام با تجميع يازده روستا به منطقه پيشکمر گرديد. هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تاثيرات جابه جايي روستاهاي آسيب ديده از سيل بر کيفيت زندگي ساکنين با استفاده از شاخص هاي ذهني است. بدين منظور 10 قلمرو کيفيت زندگي شامل اشتغال، درآمد و سرمايه، مشارکت اجتماعي، بهداشت، رفاه اجتماعي، آموزش، امنيت، مسکن، محيط طبيعي و اطلاعات و ارتباطات براي مطالعه انتخاب شد. جامعه آماري اين تحقيق خانوارهاي ساکن در شهر پيشکمر و سه روستاي قولاق کسن، بق قجه بالا و بق قجه پايين در استان گلستان بود. براي تعيين تعداد پرسشنامه از فرمول کوکران استفاده شد و پرسشنامه هاي مورد استفاده (279 نمونه) از سوالات بسته با پاسخ هايي در طيف ليکرت پنج مقياسي متناسب با قلمرو هاي عمده زندگي تشکيل شد. پس از تحليل آماري اطلاعات پرسشنامه، نتايج نشان داد که ميانگين رضايت از کيفيت زندگي در الگوي جابه جايي محدود و الگوي تجميع به ترتيب 3.36 و 3.67 است که بيشتر از ميانگين نظري (3) است. اين امر نشان دهنده بهبود وضعيت اين قلمرو نسبت به دوره قبل از اسکان مجدد در هر دو الگوي مورد مطالعه است. همچنين بررسي ها اختلاف معني داري را در ميزان رضايت از کيفيت زندگي بين الگوهاي تجميع و جابه جايي نشان مي دهد.