بررسي تغييرات برخي از فاکتورهاي خوني در تشخيص سپسيس و ارتباط آن ها با يکديگر

زمينه و هدف: سپسيس يکي از متداول ترين علل مرگ و مير در ميان بيماران تحت مراقبت هاي ويژه در سر تا سر جهان است. با وجود درمان هاي حمايتي جديد و بکارگيري آنتي بيوتيک هاي قوي، سپسيس همچنان از جمله عوامل خطرزا در زندگي مبتلايان مي باشد. اين مطالعه با هدف مقايسه ارزش برخي از روش هاي خوني تشخيص سپسيس و بررسي ارتباط آن ها با يکديگر به منظور انتخاب روش تشخيصي کاربردي تر انجام شد.
روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي - تحليلي، تعداد 30 نفر بيمار مبتلا به سپسيس بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان کاشاني شهرکرد انتخاب شدند. در اين بيماران ميزان رسوب اريتروسيت (ESR)، سطح پروتئين واکنش دهنده (CRP) C، تعداد پلاکت (PLT)، تعداد گلبول هاي سفيد خون (WBC)، سطح پروکلسيتونين (PCT) و سطح پلاسمايي جزيي از سيستم کمپلمان (C3) در سه مرحله شامل پيش از سپسيس، حين سپسيس و پس از سپسيس اندازه گيري شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  و آزمون هاي آماري ANOVA و تي زوجي انجام گرفت.
يافته ها: ميزان ESR، PLT، CRP،C3  و WBC در مرحله حين سپسيس به صورت معني داري بالاتر از دو مرحله پيش و پس از سپسيس بود (P<0.05). ميانگين PCT در مرحله پس از سپسيس به طور معني داري پايين تر از دو مرحله پيش و حين سپسيس بود (P<0.05).
نتيجه گيري: با توجه به تفاوت معني دار ميان ESR،CRP  و WBC در مرحله حين سپسيس در مقايسه با مراحل پيش و پس از سپسيس در اين مطالعه، ممکن است بتوان از اين تست ها به عنوان تست هايي ساده و ارزان به جاي تست هاي PCT و C3 براي تشخيص سپسيس در بخش مراقبت هاي ويژه استفاده نمود.