مقاومت نسبي برخي ژنوتيپ هاي بومي و تجاري گيلاس و آلبالو به Pseudomonas syringae

در اين تحقيق که در سال 1389-1388 در موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر انجام شد، مقاومت نسبي شاخه و برگ شانزده ژنوتيپ محلي و هفت رقم تجاري گيلاس و آلبالو به باکتري Pseudomonas syringae در شرايط گلخانه اي بررسي شد. ارزيابي مقاومت شاخه هاي بريده با مايه زني شاخه هاي زمستانه و ارزيابي مقاومت برگ با سه روش مايه زني مستقيم باکتري، مايه زني در محيط آب-آگار و مايه زني با استفاده از پمپ خلاء انجام شد. به منظور تهيه زادمايه باکتري، از يک جدايه بيماريزاي P. syringae که از درخت گيلاس آلوده در کرج جداسازي و با آزمون هاي فنوتيپي و مولکولي شناسايي شده بود، استفاده شد. بر اساس نتايج، تنوع گسترده اي در واکنش ارقام و ژنوتيپ هاي مختلف به اين بيماري ديده شد. گروه بندي بر اساس طول نکروز در شاخه نشان داد که 43.5% ارقام و ژنوتيپ ها مقاوم، 43.5% حدوسط و 13% حساس بودند. آلبالوي همدان و گيلاس KB8 به ترتيب به عنوان حساس ترين و مقاوم ترين ژنوتيپ ها شناسائي شدند. بررسي روش هاي مختلف مايه زني برگ نشان داد که روش پمپ خلاء بهترين روش براي ارزيابي مقاومت برگ است. بر اين اساس، 6% ژنوتيپ ها به طور نسبي مقاوم، 35% حدوسط و 59% حساس گروه بندي شدند، گيلاس هاي بلامارکاد و ديررس دانشکده حساس ترين و آردي جوبليوم مقاوم ترين ژنوتيپ ها شناسايي شدند. با توجه به عدم مشاهده همبستگي بين مقادير مقاومت شاخه و برگ، حساسيت يا مقاومت برگ نمي تواند ملاک مقاومت شاخه به شانکر باکتريايي باشد.