مساله شبيه سازي انسان و «کلونينگ»در قرن اخير به يک بحث جهاني و همگاني تبديل شده است. «کلونينگ» در علم زيست شناسي عبارت است از «تکثير موجود زنده بدون آميزش جنسي» و فعلا به عمل کاشت جنيني در رحم اطلاق مي شود که ابتدا در آزمايشگاه توليد شده باشد. به عبارتي کلونينگ تهيه يک کپي از انسان يا حيوان است که با جايگزين کردن هسته سلول هاي فرد مرجع و تکثير آن سبب توليد يک فرد که دقيقا کپي فرد اول است مي گردد. فرآيند آن به اين ترتيب است که محققان ابتدا هسته هاي يک تخمک را با DNA سلول هاي ديگر جايگزين نموده، سپس تخمک بازسازي شده را در آزمايشگاه مورد مراقبت قرار مي دهند تا تقسيم شده، به جنين تبديل شود. چنانچه جنين مزبور در رحم کاشته شود و از آن انساني به وجود آيد، شبيه سازي مولد انسان صورت گرفته است.
از ديدگاه فقهاي اسلامي شبيه سازي انسان حرام است و دلايل متعددي را عليه آن اقامه کرده اند. از اين ديدگاه آن ها شبيه سازي انسان را به دلايل فقهي، اخلاقي، اجتماعي، روانشناختي و دلايل ديگر علمي حرام اعلام کرده اند. آن ها شبيه سازي انسان را به عنوان ابزاري براي تضعيف اعتقادات مذهبي، دخالت در آفرينش خداوند، هتک حرمت انسان، آشفتگي زندگي خانوادگي و گسست در نسب انساني قلمداد کرده اند. بنابراين مسيحيت کاتوليک و مسلمانان شبيه سازي را به مثابه تولد انسان نامشروع مي دانند.
اگرچه هنوز جزئيات اين مساله براي جهانيان و آينده آن روشن نيست، در عين حال، افراد و گروه هاي بسياري در سراسر دنيا با مطالعات پيگير تبيين اين پديده نوين را از ابعاد گوناگون دنبال مي کنند و در داخل کشور نيز اين مساله از نظر فقهي با عکس العمل هاي متفاوت رو به رو شده است.
آنچه پيش رو داريد، نگاهي به وضعيت شبيه سازي، پيامدهاي مثبت و منفي آن و عکس العمل هايي که در جهان مسيحيت و غرب و جهان اسلام نسبت به آن نشان داده شده است مي باشد و با بيان رويکرد قانونگذار ايران مقاله را با ارائه پيشنهاداتي به پايان مي بريم.