مفهوم سازي ژئوپليتيک ورزش

هدف اين مقاله بررسي کارکردهاي سياسي اجتماعي رقابت هاي ورزشي در چارچوب گفتمان ژئوپليتيک ورزش است. روش شناسي تحقيق حاضر بر اين پايه استوار است که ژئوپليتيک ورزش نيز مانند ساير گرايش هاي ژئوپليتيکي مي تواند به مثابه تيغ دو دم نقش آفريني کند. به عبارتي، بسته به نحوه و اهداف استفاده از ژئوپليتيک ورزش، کارکرد آن متغير خواهد بود. بر اين اساس، مقاله حاضر تلاش مي کند کارکردهاي دوگانه رقابت هاي ورزشي را با بهره گيري از روش توصيفي - تحليلي و پيمايشي مورد بررسي قرار دهد.
نتايج تحقيق نشان مي دهد که مهمترين کارکردهاي سياسي - اجتماعي گفتمان ژئوپليتيک ورزش عبارتند از: تقويت ملي گرايي، تقويت حس قلمروخواهي، توسعه جهاني شدن، تقويت هويت هاي ديگر ملي. رقابت هاي ورزشي محملي براي ژست هاي ژئوپليتيکي، انزواي ژئوپليتيکي، ارتقاي منزلت ژئوپليتيکي، رواج فعاليت هاي تروريستي، تقويت همگرايي و تضعيف واگرايي است، ورزش به عنوان عاملي اجتماعي کننده، ورزش به عنوان عاملي وحدت بخش، ورزش به عنوان محملي براي دگرگوني اجتماعي، ورزش به عنوان عامل ارتقاي اخلاقي و امنيت اجتماعي، ورزش به عنوان جايگزين جنگ، ورزش به عنوان ابزار تبليغي سياستمداران، نئوليبراليسم و شيئي سازي ورزشکاران، ورزش به عنوان عاملي شادي بخش و غرور آفرين مي باشد، الگوسازي ورزشي، بازنمايي نژادي و جنسي، توسعه حقوق بشر، ترويج خشونت، تخليه انرژي هيجاني مردم، قانع کردن مردم به عادلانه بودن نظم موجود، فوتبال جانشيني براي مذهب، انحراف توجه مردم از موقعيت اجتماعي واقعي خود، شالوده شکني فوتبال در عصر فراروايت ها و توسعه جهانگردي ورزشي از ديگر کارکردهاي ورزش است.
بر اساس نتايج آزمون فريدمن و t استودنت ميزان اهميت و اثربخشي هر يک از کارکردهاي 28 گانه رقابت هاي ورزشي از نظر کارشناسان اين حوزه از ميزان اعتبار متفاوتي برخوردارند.