گفتار نشانه اي: دسترسي کامل به زبان گفتاري براي افراد کم شنوا (مقاله مروري)

زمينه و هدف: مدت ها مربيان به دنبال روشي بودند که بتواند گفتار را براي افراد کم شنوا قابل رويت کند. در دهه هاي اخير روش هاي چندي ابداع شد که مهمترين آن گفتار نشانه اي است که حدود 50 سال پيش توسط کورنت در سال 1967 ابداع شد. هدف مقاله حاضر، بررسي نتايج پژوهش هاي انجام شده پيرامون گفتار نشانه اي و اثربخشي آن بر مهارت هاي زباني کودکان کم شنوا بود.
روش بررسي: در اين مقاله، پژوهش هايي که به بررسي گفتار نشانه اي و تاثير آن بر جنبه هاي مختلف گفتار و خواندن و نوشتن کودکان کم شنوا پرداخته بودند، مرور شدند. اين مطالعات با کليد واژه cued speech از بانک هاي اطلاعاتي Proquest، Medline و Scopus و نيز پايان نامه ها و کتاب هاي معتبر از سال 1972 تا 2011 استخراج شده اند.
نتيجه گيري: گفتار نشانه اي از جمله روش هاي شفاهي است که همه صداها را قابل ديدن و قابل دسترس مي کند. اين روش ادراک گفتار را بسيار ساده مي سازد؛ همچنين مهارت هاي لب خواني و توانايي استفاده از باقي مانده شنوايي را در کودکان کم شنوا بهبود مي بخشد. گفتار نشانه اي توانايي برقراري ارتباط و درک و تمايز گفتار را از سنين کودکي افزايش مي دهد و گفتار و توانايي بهره گيري از کاشت حلزون را بهبود مي بخشد. هدف اصلي از ابداع گفتار نشانه اي ارتقاء سطح خواندن و نوشتن کودکان کم شنوا بوده است که در اين حيطه به نظر کاملا موفق مي رسد.