مطالعه پايداري بوم شناختي نظام زراعي گندم در شهرستان تربت جام

اين تحقيق به منظور تدوين شاخصي براي کمي کردن ميزان پايداري بوم شناختي نظام کشاورزي گندم در شهرستان تربت جام در سال 1389 انجام شد. اطلاعات مربوط به اين نظام کشاورزي شامل سنجه هاي اجتماعي-اقتصاي، کود و مواد شيميايي، توليد محصولات زراعي و دامي، مديريت بقاياي گياهي، آب و آبياري، تنوع گونه اي کشاورزي، شخم و مکانيزاسيون و مديريت علف هاي هرز بود. ميانگين امتياز شاخص پايداري در اين نظام 62.5 بود. در ميان سنجه هاي مورد مطالعه، توليد محصولات دامي، مديريت علف هاي هرز، مديريت بقاياي گياهي و تنوع گونه اي کشاورزي به ترتيب با 0.88، 2.64، 3.92 و44.6 درصد، پايين ترين امتياز را داشتند. نتايج رگرسيون گام به گام پس رونده نشان داد که مهم ترين عوامل تعيين کننده شاخص پايداري در اين نظام زراعي، عملکرد گندم، سطح زير کشت گندم، درآمد زراعي، دسترسي به نهاده ها، دسترسي به وام، تنوع آفت کش هاي شيميايي، تنوع گونه اي زراعي و دسترسي به کارشناسان و مروجان بوده است. بررسي نقاط بحراني اين نظام نشان داد که براي بهبود پايداري آن،آموزش کشاورزان، اصلاح مديريت توليد محصول، مديريت منابع آب و کمک به ثبات اقتصادي کشاورزان از اولويت برخوردار هستند.