اثربخشي مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري بر ارتقاي بهزيستي روان شناختي، عاطفي و اجتماعي دانشجويان داراي احساس غربت

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري بر ارتقاي بهزيستي روان شناختي، عاطفي و اجتماعي دانشجويان غير بومي سال اول داراي احساس غربت طراحي شده است.
روش: با استفاده از يک غربالگري اوليه، 228 دانشجوي سال اول دانشگاه، 2 هفته بعد از آغاز سال تحصيلي از طريق پرسشنامه احساس غربت ارزيابي شدند. از اين تعداد 88 دانشجو بر اساس اکتساب نمره 1 انحراف معيار بالاتر از ميانگين، دچار احساس غربت تشخيص داده شدند که از بين آنها تعداد 40 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمايش قرار گرفتند. با استفاده از يک طرح آزمايشي پيش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، گروه آزمايش طي 10 جلسه تحت شيوه هاي آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري قرار گرفت، در حالي که در اين مدت گروه کنترل هيچ مداخله اي را دريافت نکردند. هر دو گروه در پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقياس هاي بهزيستي روان شناختي، بهزيستي عاطفي و بهزيستي اجتماعي مورد ارزيابي قرار گرفتند و نتايج با استفاده از آزمون تحليل کوواريانس چند متغيري تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که بين دو گروه در پيش آزمون تفاوت معني دار وجود نداشت، اما آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري در گروه آزمايش، نمرات بهزيستي روان شناختي، عاطفي و اجتماعي را به طور معني داري افزايش داد.
نتيجه گيري: برنامه آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري مي تواند جزء برنامه هاي مداخلاتي در گروه هاي هدف و جمعيت عمومي مراکز مشاوره دانشگاه ها قرار گيرد تا از طريق افزايش بهزيستي روان شناختي عاطفي و اجتماعي دانشجويان، به افزايش بهره وري محيط آموزشي دانشگاه کمک نمايد.