مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر اصلاح ارزيابي هاي ثانويه كنترل و درمان مبتني بر اصلاح مسووليت پذيري افراطي در بيماران مبتلا به اختلال

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر اصلاح ارزيابي هاي ثانويه كنترل و مقايسه آن با درمان مبتني بر اصلاح مسووليت پذيري افراطي در درمان بيماران مبتلا به اختلال وسواس فکري و عملي بود.
روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي بود و در آن از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. گروه هاي آزمايشي شامل دو گروه درمان مبتني بر اصلاح ارزيابي هاي ثانويه كنترل (12 نفر) و درمان مبتني بر اصلاح مسووليت پذيري افراطي (15 نفر) بود. هر دو گروه ده جلسه دو ساعته درمان را به صورت گروهي، يک بار در هفته دريافت کردند. 13 بيمار نيز در گروه کنترل (ليست انتظار) بودند. مقياس وسواس فکري و عملي ييل براون، پرسشنامه باورهاي وسواسي و پرسشنامه افسردگي بک براي سنجش شدت وسواس، باورهاي وسواسي و افسردگي استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل کوواريانس چندگانه در نرم افزار spss تحليل شد.
يافته ها: نتايج حاکي از آن بود که طبق نمره مقياس وسواس فكري- عملي ييل براون، پرسشنامه باورهاي وسواسي و پرسشنامه افسردگي بک، همدرمان مبتني بر اصلاح ارزيابي هاي ثانويه كنترل و همدرمان مبتني بر اصلاح مسووليت پذيري افراطي نسبت به حالت ليست انتظار به طور معناداري موثرتر بودند و درمان مبتني بر اصلاح ارزيابي هاي ثانويه كنترل به طور معنادار موثرتر از درمان مبتني بر اصلاح مسووليت پذيري افراطي بود. اين برتري در پيگيري يک ماهه نيز تداوم داشت.
نتيجه گيري: برحسب يافته هاي حاصل از پژوهش حاضر، درمان مبتني بر اصلاح ارزيابي هاي ثانويه کنترل، نسبت به درمان مبتني بر اصلاح مسووليت پذيري افراطي، در درمان بيماران مبتلا به اختلال وسواس فکري و عملي موثرتر مي باشد.