تبيين و ارزيابي مدل رابطه دارايي هاي ناملموس و عملکرد تجاري سازمان هاي بازرگاني

متخصصان امر بازرگاني تا امروز تمرکز بسيار اندکي نسبت به سرمايه ناملموس در سازمان ها به عنوان اهرمي براي تحت تاثير قرار دادن قابليت هاي بازاريابي داشته اند؛ حال آنکه در ديدگاه مبتني بر منابع، اين باور وجود دارد که منابع و قابليت هاي غيرقابل تقليد، ارزشمند، کمياب و پيچيده به لحاظ اجتماعي، مزيت رقابتي برتري را ايجاد مي کنند.
از اينرو هدف اين مقاله ارائه و ارزيابي يک مدل مفهومي از رابطه بين دارايي هاي ناملموس و عملکرد تجاري در سازمان هاي بازرگاني منطبق با ديدگاه مبتني بر منابع است. با توجه به ماهيت آن، پژوهشي توصيفي و پيمايشي است. مدل ارائه شده، در صنايع فولاد استان خوزستان و با جامعه آماري متشکل از مديران عالي، مديران مياني و كارشناسان بازرگاني در چهار شرکت فعال در صنعت فولاد استان خوستان و حجم نمونه 168 نفر مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت. بر اين اساس پنج متغير سرمايه دانشي- انساني، سرمايه اطلاعاي، سرمايه ارتباطي، سرمايه سازماني، سرمايه اجتماعي و هچنين قابليت هاي بازاريابي در قالب 6 فرضيه و 36 شاخص مورد آزمون واقع شد. نتايج اين پژوهش ضمن تاييد هر شش فرضيه طرح شده نشان داد قويترين رابطه با ضريب همبستگي 0.378 ميان سرمايه دانشي- انساني و قابليت هاي بازاريابي و ضعيف ترين رابطه با ضريب همبستگي 0.318 ميان سرمايه اجتماعي و قابليت هاي بازاريابي وجود دارد. ضمن آن که شاخص هاي توانايي نگهداري و بکارگيري دانش و بسط آشنايي هاي تجاري به ترتيب با ميانگين نمره 8.81 و 7.61 به عنوان مهم ترين و کم اهميت ترين شاخص ها شناسايي شد.