ارزيابي تناسب منابع آب براي چراي مشترک گاو و گوسفند با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: مراتع شهرستان پيرانشهر)

از آنجايي که منابع آب اهميت قابل ملاحظه اي در بهبود مديريت چرا و استفاده بهينه از مراتع دارند، در اين تحقيق، مدل تناسب کمي، کيفي و دسترسي به منابع آب براي چراي گاو و گوسفند با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي ارائه گرديد. تلفيق اطلاعات بر اساس روش فائو صورت گرفت. ارزيابي اراضي در مراتع شهرستان پيرانشهر واقع در استان آذربايجان غربي انجام شد. از تلفيق سه عامل کميت، کيفيت و فاصله منابع آب، درجه تناسب منابع آب منطقه براي چراي گاو و گوسفند تعيين گرديد. نتايج نشان داد که دسترسي به منابع آب که در واقع عامل شيب باعث بروز اين محدوديت مي شد، به عنوان عامل محدود کننده تناسب در اين منطقه به حساب مي آيد. نتايج تحقيق نشان مي دهد که، از لحاظ دسترسي به منابع آب براي چراي گوسفند 11367.32 هکتار (%83.27)، 2308.37 هکتار (%16.7) و 31.77 هکتار (%0.03) از مراتع منطقه به ترتيب در طبقات مطلوب (S₁)، متوسط (S₂) و غير متناسب (N) و جهت چراي گاو 10343.43 هکتار (%75.73) در طبقه مطلوب (S₁)، 65.1785 هکتار (13%) در طبقه متوسط (S₂)، 46.600 هکتار (%4.43) و 934.12 هکتار (%6.84) از مراتع منطقه به ترتيب در طبقه کم (S₃) و غير متناسب (N) قرار گرفتند. از آنجايي که منطقه مورد مطالعه کوهستاني و داراي اقليم نيمه خشک سرد مي باشد و از بارندگي نسبتا خوبي برخوردار است، منابع آب منطقه از نظر کميت و کيفيت منابع آب محدوديتي ندارند و همه سامانه هاي عرفي در طبقه مطلوب (S₁) واقع شد.