فرايند اخلاقي شدن جامعه از نگاه سعدي

سيره و روش بزرگان دين از جمله پيامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) نشان مي دهد که علاوه بر تثبيت انديشه توحيدي، سوق مردم به سمت صفات پسنديده اخلاقي نيز همواره مد نظر آنان بوده است، به گونه اي که در باور ايشان، اخلاق به همراه باور توحيدي، دو رکن عمده جامعه ايماني به حساب مي آيد. اما به نظر مي رسد پس از آنان، جامعه ديني از مساله اخلاق غافل ماند. به همين دليل، برخي از تربيت يافتگان تمدن اسلامي با آگاهي از اين امر و با عنايت به فرجام ناخوشايند بي توجهي به ارزش هاي اخلاقي، در آثار خويش به تبيين عوامل تاثيرگذار بر رشد اخلاق پرداختند تا شايد بار ديگر، اين رکن مغفول مانده جامعه ايماني احيا شود. در اين پژوهش، به بررسي اين عوامل تاثيرگذار با تکيه بر آرا و انديشه هاي شيخ مصلح الدين سعدي شيرازي پرداخته مي شود. از ديدگاه وي، عواملي چون نگرش حداکثري به اخلاقي شدن فرد، تعميق فرهنگ بايد و نبايد بر اخلاق، مصلحت انديشي و منفعت طلبي و اخلاق گويان بي اخلاق، در نابودي ارزش هاي اخلاقي تاثيرگذار است.