ارزيابي توان اکولوژيک اراضي جهت توسعه صنايع با استفاده از سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي و فرآيند تحليل سلسله مراتبي (مطالعه موردي: استان آذربايجان شرقي)

توسعه صنايع و توجه به مسائل زيست محيطي محتمل، همچنين استفاده بهينه و پايدار از همه امکانات پهنه سرزمين در راستاي مکانيابي بهينه با توجه به توان اکولوژيکي منطقه يکي از موضوعات مهمي است که در سال هاي اخير مورد توجه بخش مديريت محيط زيست قرار گرفته است. اين تحقيق سعي دارد تا با ارزيابي توان منطقه و پهنه بندي مناسب کاربري صنعت در جهت برنامه ريزي و ايجاد تعادل و توازن منطقه اي با توجه به قابليت ها و شرايط زيست محيطي به مکانيابي مناسب کاربري صنعتي بپردازد. پس از تعيين پارامترهاي اکولوژيکي لازم جهت آناليز، نسبت به کمي سازي معيارهاي کيفي و وزن دهي اين فاکتورها، از روش مقايسه زوجي (AHP) استفاده گرديد. 15 لايه اطلاعاتي (بافت خاک، فرسايش خاک، عمق خاک، اقليم، شيب، جهت شيب، ارتفاع، سنگ مادر، چاه ها، مخازن انتقال آب، رودخانه ها، گسل، تراکم پوشش گياهي، مناطق حفاظت شده، کاربري اراضي) در محيطArc^âGIS  رويهم گذاري گرديد. نتايج مطالعه نشان داد که استان آذربايجان شرقي براي توسعه صنعتي داراي محدوديت هاي نسبي بوده و استعداد توسعه صنعتي درجه يک را ندارد و اين در حاليست که 21 درصد يعني 9843 کيلومتر مربع از استان پتانسيل توسعه صنعت طبقه دو را دارا مي باشد و بقيه بخش هاي استان يعني 79% استان داراي محدوديت هاي اکولوژيکي و فيزيوگرافيکي مي باشد.