اثر سطوح مختلف ويتامين ث (ال – اسيد اسكوربيك) در افزايش جمعيت و توليد عسل در كلني هاي زنبورعسل (.Apis mellifera L)

زنبورعسل مانند تمام جانوران ديگر به ويتامين ها نيازمند است و براي رشد و نمو طبيعي نوزادان اهميت اساسي دارند. بر اساس منابع موجود ويتامين ث يك ضرورت غذايي براي بيشتر حشرات تغذيه كننده از منابع گياهي بخصوص زنبورعسل بوده و نقش مهمي را در زندگي زنبوران عسل بالغ و پرورش لاروها دارا مي باشد. در اين تحقيق كلني هاي مورد آزمايش در اوايل بهار باتوجه به ميزان جمعيت، پرورش نوزاد و ذخيره غذايي هر كندو تهيه گرديدند و سپس ملكه هاي خواهري پرورش داده شده و به كليه كلني هاي آزمايشي معرفي شدند. در اوايل پاييز يكسان سازي كلني ها از نظر ذخيره غذايي، عسل و گرده انجام گرديده و از اوايل اسفند ماه تغذيه كلني ها با سطوح مختلف ويتامين ث (تيمار750ppm=1 ، تيمار1500ppm=2 ، تيمار2250ppm=3 ، تيمار3000ppm=4 ، تيمار 0ppm=5 (گروه شاهد)) در قالب يك طرح كاملا تصادفي با پنج تيمار و پنج تكرار انجام گرديد. تيمارهاي مورد آزمايش از چهار سطح مذكور ويتامين ث خالص (ال – اسيد اسكوربيك) محلول در شربت يك به يك و يك گروه شاهد تغذيه كننده با شربت بدون ويتامين تشكيل يافته بود كه در مدت چهل روز به تعداد هشت بار (هر پنج روز يك بار) و هر بار به مقدار يك ليتر براي هر كندو تغذيه گرديدند. در اين آزمايش ميزان جمعيت و توليد عسل مورد مقايسه قرار گرفتند و داده هاي بدست آمده به كمك برنامه آماري SAS تجزيه و تحليل گرديده و ميانگين ها با استفاده از آزمون چند دامنه دانكن دسته بندي گرديد. از نظر جمعيت در هر سه مرحله اندازه گيري و نيز ميانگين سه مرحله، اختلاف آماري معني داري بين تيمارها وجود نداشت (P>0.05). از نظر توليد عسل تيمارها داراي اختلاف معني دار بوده اند (P<0.05) و ميزان همبستگي بين جمعيت و توليد عسل نيز معني دار بوده و 50 درصد بر آورد شده است (P<0.01، r=0.50939). نتايج گرفته شده نشان مي دهد كه اگر چه از نظر ميانگين جمعيت اختلاف آماري معني داري بين تيمارها وجود ندارد اما بيشترين جمعيت به گروه كلني هاي تيمار 4 (تغذيه شده با شربت غني شده با 3000ppm ويتامين ث) و كمترين مقدار به كلنيهاي تيمار 5 (گروه شاهد،0ppm ) تعلق دارد و افزايش ميزان جمعيت در گروه كلني هاي تيمار 4 نسبت به كلني هاي گروه شاهد حدود 58 درصد بوده است. در مورد توليد عسل بيشترين مقدار توليد متعلق به گروه كلني هاي تيمار4 و كمترين مقدار آن مربوط به كلني هاي گروه شاهد بوده و افزايش توليد عسل در گروه كلني هاي تيمار 4 نسبت به كلني هاي گروه شاهد در حد 85 درصد بوده است.