در اين مقاله سعي شده تا علل و دواعي امام محمد غزالي در مخالفت و ضديت با فلسفه و فيلسوفان به اختصار تقرير شود، زيرا بي ترديد وي يکي از جدي ترين و سرسخت ترين مخالفان فلسفه و فيلسوفان در همه ادوار تاريخ بوده است. البته، در اين باره سخن بسيار گفته شده است، اما در اين ميان بهتر است از زبان خود غزالي و فيلسوفان طراز اول به داوري بنشينيم تا حقيقت آفتابي تر شود.
اما آنچه در اين باره، به اجمال، مي توان گفت اين است که در واقع، مخالفت غزالي نه با خود فلسفه که با ورود نابجا و ناصواب فيلسوفان در عرصه ديانت بوده است. البته، مخالفت وي با فيلسوفان نيز در نظر خويش، نه از سر عناد و رقابت که به انگيزه دفاع از دين بوده است، زيرا حداقل، پاره اي از عقايد فيلسوفان موجب سستي ديانت توده مردم مي شود و در تناقض با اعتقادات و اصول دين است.