بررسي کيفيت زندگي بيماران تالاسمي مرکز تالاسمي بيمارستان شفا و مراقبت کنندگان آنها

مقدمه و هدف: آنچه در درمان يک بيماري مزمن چون تالاسمي داراي اهميت است ، علاوه بر کنترل علايم بيماري بهبود کيفيت زندگي بيمار است. لذا اين مطالعه با هدف بررسي مقايسه اي کيفيت زندگي بيماران مبتلا به تالاسمي از دو ديدگاه خود و والدين شان انجام شد.
مواد و روش ها: در اين پژوهش توصيفي، 90 بيمار تالاسمي بالاي 18 سال به صورت غيراحتمالي آسان و در دسترس در سال 1387- 1386 انتخاب شدند. پرسشنامه کيفيت زندگي (فرم کوتاه 36 سوالي) در حين مصاحبه با بيماران تالاسمي و خانواده هاي آنها تکميل شدند. نتايج به کمک آزمون هاي آماري تي زوجي و مستقل و آمار توصيفي با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين کلي ابعاد کيفيت زندگي در بيماران 70.25±17.17 و در والدين آنها 67.44±16.59 بود. در دو گروه بيماران بالاي 18 سال و والدين آنها فقط در بعد عملکرد اجتماعي اختلاف معني داري وجود داشت.
نتيجه گيري: کيفيت زندگي بيماران و اعضاي خانواده آنها بدون توجه به سن، جنس، درآمد خانوادگي و سطح تحصيلات، پايين مي باشد. بنابراين پيشنهاد مي شود که در ابعادي که بيماران تالاسمي و والدين آنها بيشتر آسيب ديده بودند، جهت بهبود کيفيت زندگي آنها تمرکز ويژه اي گردد.