مقايسه ديدگاه مادران و پرستاران در مورد منابع استرس والدين نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت وي‍‍‍‍ژه نوزادان

زمينه و هدف: تولد نوزاد نارس و کم وزن عامل مهم مرگ در سال اول حيات است. در اين ميان توجه به جنبه هاي تاثيرگذار رواني اجتماعي تولد نوزاد نارس روي والدين مهم به نظر مي رسد و از طرفي پژوهش هاي نشان داده که پاسخ هاي عاطفي مادران نسبت به تولد نوزاد نارس بيشتر از پدران مي باشد. پرستاران به علت موقعيت استثنايي خود در بخش مراقبت ويژه نوزادان، تاثير زيادي در کاهش استرس والدين دارند. اين مطالعه به شناسايي درک پرستاران و مادران در مورد استرس هاي موجود در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان در جهت کاهش استرس والدين مي پردازد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي-مقايسه اي و جامعه مورد پژوهش شامل کليه مادران داراي نوزاد نارس بستري در NICU و پرستاران شاغل در اين بخش ها در سه مرکز آموزشي - درماني طالقاني، الزهرا و کودکان تبريز در طول شش ماه اول 86 بوده است. تعداد نمونه 300 نفر مادر و 32 نفر پرستار مي باشد. نمونه گيري به روش سرشماري و گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه Miles (PSS) Parental Stress Scale و همکاران 1998 انجام شد. روايي ابزار به روش روايي محتوايي و با همکاري ده نفر از اساتيد دانشکده پرستاري و مامايي تبريز و روايي ترجمه توسط يک نفر کارشناس زبان انگليسي بررسي شد. پايايي ابزار به روش آلفاي کرونباخ با شرکت 30 مادر و 6 پرستار واجد شرايط صورت گرفت (آلفاي کرونباخ براي مادران 0.87 و براي پرستاران 0.94 محاسبه گرديد).
يافته ها: نتايج نشان داد که نظرات مادران با پرستاران در مورد منابع استرس متفاوت است آزمون فريدمن نشان داد که بيشترين منابع استرس از ديدگاه مادران "ارتباط والدين و نقش والدي" بود و از ديدگاه پرستاران، استرسورهاي "ظاهر و رفتار نوزاد و درمان هاي خاص" و "ارتباط والدين و نقش والدي" مي باشد.
نتيجه گيري: بررسي دقيق استرسورهاي والدين بخصوص مادران داراي نوزاد نارس جهت ارائه مراقبت خانواده محور و افزايش رضايت در خانواده ها مهم و ضروري مي باشد.