زمينه و هدف: افسردگي يکي از اختلالات خلقي است که واکنش شايعي در برابر مشکلات مي باشد. يکي از عوامل خطر در بروز افسردگي، محروميت و آشفتگي در محيط و فرآيندهاي خانوادگي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي فرآيندهاي خانواده بيماران افسرده مراجعه کننده به درمانگاه هاي روانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي در سال 1388 انجام شد.
مواد و روش ها: اين پژوهش به صورت توصيفي انجام شد. 180 بيمار افسرده که مشخصات واحدهاي مورد پژوهش را دارا بودند از طريق نمونه گيري مبتني بر هدف وارد مطالعه شدند. از يک پرسشنامه دو قسمتي شامل اطلاعات جمعيت شناسي و مقياس "فرآيندهاي خانواده مخصوص خانواده هاي ايراني" جهت جمع آوري اطلاعات استفاده شد. اعتبار ابزار به روش اعتبار محتوا و پايايي به روش همساني دروني تعيين شد. داده ها از طريق خود گزارش دهي نمونه ها جمع آوري شده و توسط نرم افزار اس پي اس اس نسخه 17 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که نمره فرآيند خانواده اکثريت نمونه ها (73.3 درصد) متوسط بود. بيشترين نمره واحدهاي مورد پژوهش در بعد اعتقادات مذهبي و کمترين نمره آنها در بعد تصميم گيري خانواده بود. همچنين نتايج نشان داد که بين اعتقادات مذهبي با جنس، ابعاد تصميم گيري و انسجام خانواده با وضعيت تاهل، و بعد مهارت ارتباطي خانواده و تعداد خواهر برادر رابطه معنادار آماري وجود دارد.
نتيجه گيري: اکثريت واحدهاي مورد پژوهش فرآيند خانوادگي متوسط داشتند و اقليت آنها از فرآيند خانوادگي خوب برخوردار بودند.