رابطه سبک هاي رهبري و ميزان تمايل پرستاران به ماندن در بخش هاي تخصصي

زمينه و هدف: سازمان ها هزينه هاي زيادي صرف جذب، آموزش و نگاه داري نيروي انساني متخصص مي کنند ولي در صورت فراهم نبودن شرايط مناسب با مشکل ترک سازماني مواجه خواهند شد. هدف اين تحقيق سنجش ميزان تمايل پرستاران به ماندن در بخش هاي تخصصي و رابطه آن با سبک ها رهبري سرپرستاران بخش هاست.
مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي همبستگي بر روي 148 نفر از پرستاران واحدهاي تخصصي پرستاري در بيمارستان هاي امام حسين و مدرس انجام شد. نمونه گيري به روش تصادفي طبقه اي انجام شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه مربوط به تعيين سبک رهبري با 24 سوال که مبتني بر مباني نظري تهيه شده بود استفاده شد. پرسشنامه تمايل به ماندن نيز در قالب 21 گويه تمايل به ماندن افراد را در جنبه هاي مختلف اندازه گيري مي نمود. هر دو پرسشنامه در طيف ليکرت از گزينه خيلي کم تا خيلي زياد در قالب 4 گزينه تنظيم شد. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس 14 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: بالاترين نمره پرسشنامه سبک رهبري 2.63 و کمترين آن 1.84 به دست آمد. همچنين از پرسشنامه تمايل به ماندن ميانگين نمره 2.4 به دست آمد. ضريب همبستگي 0.166 براي سبک رهبري آمرانه 0.206 براي سبک رهبري آمرانه خيرخواهانه، 0.738 سبک مشورتي و 0.998 براي سبک مشارکتي به دست آمد.
نتيجه گيري: بين سبک هاي رهبري آمرانه، آمرانه خيرخواهانه، مشورتي سرپرستاران و تمايل به ماندن پرستاران رابطه معني دار وجود ندارد. ولي بين سبک مديريتي مشارکتي سرپرستاران و تمايل به ماندن پرستاران رابطه معني دار مثبت و مستقيم وجود دارد.