بررسي صحت آزمايش غربالگري ديابت حاملگي در زنان باردار بدون عامل خطر

ياسايي فخرالملوك; حصار اشرافي ژيلا

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

نشريه دانشكده پرستاري و مامايي : تابستان 1390 , دوره 21 , شماره 73 ; از صفحه 6 تا صفحه 10 .

عنوان مقاله:

بررسي صحت آزمايش غربالگري ديابت حاملگي در زنان باردار بدون عامل خطر

نویسندگان:

ياسايي فخرالملوك*, حصار اشرافي ژيلا

آدرس:

* بخش زنان و مامایي بیمارستان طالقاني، دانشگاه علوم پزشکي شهید بهشتي، ایران

چکیده:

زمينه و هدف: بيماري ديابت در 5-3 درصد بارداري ها اتفاق مي افتد و بعلت مورتاليتي و موربيديتي زياد پري ناتال بنظر مي رسد غربالگري عمومي منطقي باشد. هرچه زودتر تشخيص داده شود سبب کاهش عوارض احتمالي پري ناتال مانند ماکروزومي جنين، ضربات زايماني، مرگ جنيني، هيپوگليسمي و هيپربيليروبينمي نوزادي مي شود. هدف از اين مطالعه ارزيابي آزمايش غربالگري براي ديابت بارداري در زنان باردار بدون عامل خطر مراجعه کننده به بيمارستان طالقاني مي باشد.
مواد وروش ها: يک مطالعه غربالگري بر روي 207 زن باردار که به درمانگاه مامايي بيمارستان طالقاني مراجعه کردند انجام شد. به همه زنان باردار 28-24 هفته، 50 گرم گلوکز بدون در نظر گرفتن زمان وعده غذايي قبلي داده شد. بعد از يک ساعت قند خون آنها چک شد (GCT). در صورتيکه قند خون بيشتر از 140 mg.dl بود توصيه شد که آزمايش تحمل گلوکز سه ساعته انجام شود (GTT). تشخيص ديابت بارداري بر اساس معيار انجمن ملي ديابت گذاشته شد.
يافته ها: 51 زن باردار قند خون بيشتر از 140 mg.dl بعد از خوردن 50 گرم گلوکز داشتند. لذا براي آنها آزمايش تحمل گلوکز سه ساعته (OGTT) انجام شد که 13 نفر آنها OGTT مثبت داشتند و 38 نفر آنها OGTT منفي داشتند. اين شيوع ديابت بارداري 6.2 درصد را بيان مي کند. حساسيت GCT صد در صد و ويژگي آن 51 درصد به دست آمد. ارزش پيشگويي مثبت 25 درصد و ارزش پيشگويي منفي صد در صد به دست آمد. دقت آزمايش 58 درصد بود. فاصله اطمينان 95 درصد (CI) براي حساسيت 100 درصد و فاصله اطمينان 95 درصد (CI) براي ويژگي 0.62-0.4 بود.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد که آزمايش تحمل گلوکز يک ساعته جهت غربالگري ديابت بارداري ارزشمند است.