بررسي تعداد بهينه جست ها در کلن هاي مختلف صنوبر در روش بهره برداري کوتاه مدت

انجام عمليات هرس و حذف تعدادي از جست هاي هر پايه صنوبر در روش بهره برداري کوتاه مدت باعث مي شود تا جست هاي باقيمانده از مواد غذايي، نور و آب بيشتري برخوردار شده و در نهايت تنه هاي قطورتر و بلندتري توليد نمايند که در صنايع با ارزش افزوده بيشتري همانند صنايع کاغذ مورد استفاده دارد. اين مقاله تاثير شدت هرس در مقدار توليد چوب در واحد سطح و همچنين ابعاد و اندازه چوب هاي توليدي را بررسي نموده است. اين طرح با استفاده از 5 کلن موفق طرحهاي قبلي populus x euramericana Costanzo، poplulusx euramericana 561.41، populus euramericana triplo، populus x euramericana varnirubensis، populous x deltoids 63.8 در قالب طرح آماري کرتهاي خرد شده با سه تکرار و تيمار اصلي کلن و تيمار فرعي تعداد جست هاي هر پايه در يک دوره چهار ساله (از سال 1383 الي 1386) در اراضي مجتمع تحقيقاتي البرز کرج به اجرا درآمده است. از متغيرهاي قطر برابر سينه و ارتفاع جست ها همه ساله در پايان فصل رويش اندازه گيري بعمل آمد. همچنين در پايان دوره آزمايش وزن تر و خشک زي توده چوبي توليد شده تعيين شد و پس از محاسبه ميانگين ها، تجزيه واريانس اين متغيرها با استفاده از نرم افزار SAS انجام شد. نتايج بدست آمده نشان داد که ميانگين تعداد جست ها در تيمار چند جست (تيمار شاهد) از حداقل 3 عدد به ازا هر پايه در کلن P.d. 63.8 تا حداکثر 5.8 در کلن P.e. 561.41 متغير بوده است. دو کلن P.d. 63.8 و P.e. 561.41 نسبت به ساير ارقام از قطر و ارتفاع بيشتري برخوردار بوده اند. ميانگين قطر و ارتفاع کلن ها در تيمار يک جست بيشتر از دو جست و در تيمار دو جست بيشتر از چند جست بوده است. بيشترين ميانگين قطر برابر سينه را کلن  P.d. 63.8در تيمار يک جست و کمترين آن را کلن P.e. vernirubensis در تيمار چند جست داشته است. کلن P.d. 63.8 با ميانگين ارتفاع 9.14 متر در تيمار يک جست بيشترين و کلن  P.e. 561.41با 4.24 متر در تيمار چند جست از کمترين مقدار ارتفاع برخوردار بوده اند و بين ميانگين قطر و ارتفاع کلن ها و تيمارهاي مختلف از نظر آماري اختلاف معني دار وجود داشته است. مقدار توليد زي توده دو کلن P.d. 63.8 و P.e. 561.41 بيشتر از ساير کلن ها و کلن P.e. vernirubensis کمترین مقدار توليد را داشته است و از نظر آماري بين ميانگين زي توده کلن ها اختلاف آماري معني دار وجود داشته است. در 4 کلن اورامريکن زي توده تيمار چند جست (تيمار شاهد) بيشتر از تيمارهاي 1 و 2 جست بوده است، ولي در کلن دلتوئيدس زي توده تيمار 1 جست بر تيمارهاي 2 و چند جست برتري داشته است. مقدار توليد زي توده خشک بين حداقل 9.118 تن در هکتار و در سال در تيمار 1 جست کلن P.e. vernirubensis تا حداکثر 19.285 تن در هکتار و در سال در تيمار 1 جست کلن  P.d. 63.8 متغير بوده است.