بررسي توانمندي نسخه نويسي پزشکان جوان و کارورزان پزشکي استان کردستان

رشيدي كيومرث; افخم زاده عبدالرحيم; خدابنده لو راحله

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

گام هاي توسعه در آموزش پزشكي (STRIDES IN DEVELOPMENT OF MEDICAL EDUCATION) : 1392 , دوره 10 , شماره 1 ; از صفحه 42 تا صفحه 49 .

عنوان مقاله:

بررسي توانمندي نسخه نويسي پزشکان جوان و کارورزان پزشکي استان کردستان

نویسندگان:

رشيدي كيومرث, افخم زاده عبدالرحيم*, خدابنده لو راحله

آدرس:

* گروه پزشکي اجتماعي، دانشکده پزشکي، دانشگاه علوم پزشکي، سنندج، کردستان، ايران

چکیده:

مقدمه: يک راه اصولي براي اطلاع از الگوي تجويز و مصرف داروها، بررسي نسخه هاي پزشکان تازه فارغ التحصيل و به ويژه کارورزهاي پزشکي است. اين مطالعه با هدف، تعيين توانمندي نسخه نويسي بيماري هاي شايع در کارورزان پزشکي طراحي و اجرا شده است.
مواد و روش ها: در يک مطالعه مقطعي، توانايي نسخه نويسي ده بيماري شايع در دانشجويان پزشکي در شرف فارغ التحصيلي و گروه تازه فارغ التحصيل دانشکده پزشکي سنندج در سال 1389 از طريق آزمون باليني ساختاردار عيني ( Objective structured clinicl examinationياOSCE ) مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين اقلام داروي نوشته شده در هر نسخه برابر 2.1 قلم دارو و ميانگين نمره کل شرکت کنندگان در همه ده ايستگاه 62 از 100 نمره بود. توانايي نسخه نويسي دانشجويان از نظر نوع دارو براي ده بيماري 81.5 درصد بود. از نظر دوز دارو 34.4 درصد نسخه ها و از نظر دفعات مصرف دارو 21.3 درصد آن ها صحيح بود. 24.1 درصد داروي اشتباهي براي بيمار تجويز کرده بودند. نيمي از واحدهاي مورد مطالعه، مدت درمان بيماري هاي ده گانه را به طور صحيح تعيين نمودند. خوانا بودن نسخه ها و عدم خط خوردگي به ترتيب 87.2 درصد و 84.7 درصد، نوشتن نام دارو 43.8 درصد و ثبت اسم بيمار در نسخه، 44.1 درصد صحيح ارزيابي شد و به طور تقريبي هيچ کدام از نسخه ها تاريخ و امضا نداشت. کمترين نمره به بيماري چربي خون با ميانگين 3.9 و بالاترين نمره به بيماري (Chronic obstructive pulmonary disease) COPD با ميانگين 7.9 تعلق داشت. از نظر عوامل مرتبط نمره دختران بهتر از پسران بود P=0.03. نمره نسخه نويسي با معدل کل و نمره علوم پايه دانشجويان همبستگي ضعيفي را نشان داد (r=0.1).
نتيجه گيري: توانايي دانشجويان مورد مطالعه به نسبت قابل قبول بود، اما اطلاعات دانشجويان در خصوص موارد مهمي چون دوز دارو، دفعات مصرف و مدت درمان که در درمان بيماري نقش اساسي دارند، پايين بود و امر بازنگري در برنامه هاي آموزشي به ويژه در دوره انترني در خصوص نسخه نويسي را ضروري مي نمايد.