تحليل روند بارندگي در استان مازندران با استفاده از روش من-كندال منطقه اي

تغييرات در روند بارندگي مي تواند نشانه اي از تغيير اقليم جهاني باشد. هر چند بررسي وجود روند در داده هاي آب- اقليمي مي تواند در دو مقياس نقطه اي و منطقه اي صورت گيرد، اما مطالعات كمتري به اين موضوع در مقياس منطقه اي توجه نموده است. در اين مطالعه چگونگي روند تغييرات در مقادير حداكثر بارش 24 ساعته و ميانگين بارندگي سالانه در يك دوره آماري 30 ساله در 35 ايستگاه باران سنجي در استان مازندران با استفاده از آزمون غير پارامتري من-كندال در دو مقياس منطقه اي و نقطه اي بررسي شده است. روش TFPW براي رفع اثرات همبستگي متوالي بر آزمون من-كندال، و همچنين اثر خود-همبستگي در سري هاي زماني استفاده شد. نتايج آزمون من-كندال منطقه اي نشان داد كه اگر استان مازندران يك منطقه ي واحد در نظر گرفته شود، هيچ روندي در سري زماني حداكثر بارش 24 ساعته در سطح معني داري 5% مشاهده نمي شود. اما اگر با استفاده از تحليل خوشه اي فازي استان مازندران به نواحي هيدرولوژيكي تقسيم گردد، مشاهده مي شود كه در قسمت غربي استان مازندران روند معني داري در سطح 5% وجود دارد. بررسي وجود روند در سري زماني ميانگين بارش سالانه نيز نشان داد كه كل استان مازندران داراي روند صعودي در سطح معني دار 1% است.