ترويج فرهنگ «ايثار و شهادت» به کمک برنامه درسي در دوره ابتدايي

پرسش اصلي در اين مقاله آن است که چگونه مي توان از طريق برنامه درسي به ترويج و اعتلاي فرهنگ ايثار و شهادت در مدارس ابتدايي اقدام کرد؟ در اين ارتباط، نظريات متفاوتي مطرح است و اقدامات آموزشي مرسوم مدارس بر آنها استوار شده اند، که در ميان آنها نظريات تحولي نگر داراي جايگاه برجسته اي هستند. اين نظريات بر اين باور تاکيد مي کنند که آموزش امور انتزاعي در دوره کودکي مقدور و موثر نيست. مدعاي اصلي مقاله آن است که امور ارزشي را با آنکه اموري انتزاعي هستند، مي توان با رويکرد فرهنگي به شکلي موثر در دوره کودکي آموزش داد. اين ادعا با تمرکز بر ظرفيت تخيلي کودکان و ظرفيت انتقال مفاهيم توسط اسطوره و داستان در دوره کودکي بنا شده است. برهمين اساس، تلاش مي شود بر بنيادي نظري و در تلاشي نظرورزانه، شواهد و طريقي براي اين موضوع در حوزه برنامه درسي و آموزش ايثار ارائه گردد. ايثار در ارتباط با برنامه درسي از دو بعد قابل طرح است: 1) دستاورد و 2) فرايند. ايثار به عنوان دستاورد، واقعه و رخدادي را نشان مي دهد که در جهان بيرون عينيت يافته است و البته مي توان انتظار وقوع آن را در آينده نيز داشت. ايثار به عنوان فرايند، عملي را نشان مي دهد که مقدمات، مراحل و دستاوردي دارد. اين فرايند، نحوه اي از زيستن را نشان مي دهد که درآميخته اي از آگاهي دردسترس و آگاهي قابل حصول است. چنين گونه اي از عمل، فرهنگ ناميده شده و داراي ويژگي هايي است که متاثر از برنامه هاي درسي و آموزش مدرسه اي است.