تاثير مشاوره گروهي با رويکرد معنا درماني بر افسردگي بيماران مبتلا به سرطان پستان

زمينه و هدف: سرطان پستان دومين عامل مرگ و مير ناشي از سرطان زنان است و به دليل نقش عمده پستان در جنسيت زن، واکنش نسبت به اين بيماري، ممکن است شامل ترس، اضطراب و افسردگي باشد و درمان اين عوارض در بيماران بايد با روش هاي کم خطر مورد توجه قرار گيرد. تحقيق حاضر با هدف ارزيابي تاثير گروه درماني با رويکرد معنادرماني بر افسردگي بيماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش تحقيق: اين پژوهش مطالعه اي نيمه تجربي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماري متشکل از بيماران مبتلا به سرطان پستان تشخيص داده شده در شهر بيرجند در سال 1389 و شش ماه اول سال 1390 بود؛ حجم نمونه شامل 22 بيمار مبتلا به سرطان پستان بود که بر اساس آزمون افسردگي بک حداقل نمره 13 داشتند. بيماران به صورت غيرتصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 2 ساعته با رويکرد معنادرماني به صورت گروهي تحت درمان قرار گرفتند و در گروه شاهد هيچ گونه درمان روان شناختي صورت نگرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ويرايش 13) و آزمون هاي آماري تي مستقل و وابسته در سطح معني داري  a=0.05تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: پس از اعمال روش هاي درمان، ميزان نمره افسردگي بيماران گروه مورد مداخله کاهش يافت (4.7±8.27) که از نظر آماري معني دار بود (P<0.001)؛ ميزان افسردگي در گروه شاهد تغييري نشان نداد.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق، پيشنهاد مي شود اين نوع درمان روان شناختي در کنار درمان هاي جسمي براي بيماران در نظر گرفته شود.