سنجش بررسي رابطه دين داري و سبک زندگي (مطالعه موردي زنان 20 ساله و بيش تر ساکن شهر تهران)

در اين مقاله به وسيله «پرسشنامه» به بررسي موضوع سبک زندگي و عوامل موثر بر آن -نظير دين داري افراد- پرداخته ايم. جمعيت آماري، شامل زنان 20 سال به بالاي ساکن تهران است و حجم نمونه به وسيله نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي، 361 نفر تعيين شد. اساس نظري تحقيق بر نظريه کنش وبر استوار است. بر اساس مدل گلاک و استارک، براي سنجش دين داري چهار بعد، اعتقادي، عاطفي، پيامدي و مناسکي در نظر گرفته شد. هم چنين سبک زندگي افراد با سه شاخص مديريت بدن، روابط بين شخصي و هنجارهاي مصرف سنجيده شد. تحليل رگرسيون نشان داد از ميان متغير هاي مستقل تحقيق -مانند دين داري و سن- که وجود رابطه آن ها با متغير وابسته در حد ضعيف تاييد شد، بيش ترين ميزان همبستگي ميان دين داري و سبک زندگي (r=/162) وجود دارد. هم چنين فرضيه هاي رابطه ميان سبک زندگي زنان، مديريت بدن، هنجارهاي مصرف اثبات شد. مهم ترين دستاورد پژوهش حاضر به ارتباط ميان دين داري و سبک زندگي افراد مربوط مي شود. با کم رنگ شدن اقتدار نهادهاي سنتي ديني و رواج انتخابگري فردي در حوزه دين و ترکيبي شدن اصول فکري و عقيدتي، سخنگويان دين، ديگر تنها عامل اثرگذار بر واکنش افراد نسبت به مسائل مختلف اجتماعي، تصميم گيري ها و نظرات نيستند. برمبناي نتايج، بيش ترين تبيين کنندگي دين، در حوزه هنجارهاي مصرف (r=247) بود که به نوبه خود رقم قابل توجهي نيست.
هم چنين، مي توان نتيجه را بر مبناي ظهور انواع دين داري تبيين نمود، پيدايش اشکال بسيار متنوع و فردي دين داري از عرصه هايي است که بي شکلي دوران مدرن را بازتاب مي دهد.