ملوک بني قيصر کيش در حدود نيمه نخست سده پنجم هجري قمري، موفق به تشکيل دولتي محلي در جزيره کيش شدند. آن ها در اواخر سده پنجم و اوايل سده ششم هجري قمري، در پي گسترش نفوذ خود بر سراسر سواحل خليج فارس برآمدند. از جمله اقدامات آن ها، گسترش نفوذ خود در سرزمين بحرين، واقع در ساحل جنوبي خليج فارس، بود. از سال 469 ه. ق، حکام محلي در منطقه بحرين بر سر کار آمدند که به دليل نام موسس خود، امير عبدلله بن علي العيوني، به حکام عيوني مشهور شدند. حکام عيوني حدود دو سده (469-636 ه. ق) بر نقاطي چون الاحساء، قطيف و اوال حاکميت داشتند. ملوک بني قيصر کيش در اواخر سده پنجم يا اوايل سده ششم هجري، حملاتي از کيش به بحرين ترتيب دادند و سرانجام موفق شدند حکام عيوني بحرين را به تابعيت خود در آورند. اين نوشته در پي بررسي روابط سياسي - اقتصادي ملوک بني قيصر کيش و حکام عيوني بحرين، و تحليل نتايج ناشي از اين روابط است. بنابراين، با استفاده از روش توصيفي - تحليلي و با تکيه بر منابع دست اول نشان داده شده است که حکام عيوني بحرين به لحاظ سياسي و اقتصادي تابع ملوک بني قيصر کيش بوده اند.