هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين تصميمات سرمايه گذاري و پرداخت سود مديريت شرکت ها با قابليت نقدشوندگي سهام آنها در بورس اوراق بهادار تهران است. براي اندازه گيري تصميمات سرمايه گذاري و پرداخت سود مديريت از نقدينگي دارائي ها (قابليت تبديل به نقد) و براي اندازه گيري نقدشوندگي سهام از معيار عدم نقدشوندگي پيشنهادي توسط اميهاد، که قابليت مبادله سهام، با هزينه کم و کمترين اثر بر قيمت را نشان مي دهد، استفاده شده است. رابطه مثبتي بين نقدينگي دارائي ها و نقدشوندگي سهام شرکت ها پيش بيني مي شود. انتظار مي رود اين رابطه به انتظارات بازار در مورد ساختار دارائيهاي شرکت ها مربوط باشد. بنابراين نقدشوندگي سهام را به تصميمات سرمايه گذاري و پرداخت سود مديريت پيوند مي دهيم. در اين پژوهش اطلاعات 157 شرکت براي يک دوره 8 ساله (87-1380) انتخاب گرديده اند. براي آزمون فرضيه ها از تحليل رگرسيون استفاده شده است. از سه معيار (بر اساس قدرت نقدشوندگي طبقات مختلف دارائيها) براي اندازه گيري نقدينگي دارائيهاي شرکت ها استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد که پس از کنترل عوامل اثرگذار بر نقدشوندگي سهام، رابطه مثبت معني داري بين نقدشوندگي سهام شرکت ها و نقدينگي دارائيهاي آنها وجود دارد. همچنين بر اساس نتايج به دست آمده، تصميمات سرمايه گذاري مديريت بر نقدشوندگي سهام بدون تاثير و تصميمات پرداخت سود مديريت بر نقدشوندگي سهام شرکت ها تاثير معني داري دارند.