بررسي رابطه ميان نگرش سياسي، اعتماد به رسانه ملي، مخاطبان فعال، و گرايش دانشجويان دانشگاه هاي تهران به شبکه هاي اجتماعي مجازي

«رسانه هاي اجتماعي» عنواني است که چندين سال است به مجموعه سايت ها و ابزارهاي ايجاد شده بر پايه رسانه هاي نوين و در فضاي مجازي، از قبيل شبکه هاي ارتباطي و اينترنت و تلفن همراه، اطلاق مي شود. در سال هاي اخير شبکه هاي اجتماعي، نسبت به ديگر رسانه هاي اجتماعي، رشد چشم گيري داشته و توانسته اند مخاطبان انبوه و ناهمگوني را در سراسر جهان جذب کنند. شواهد در ايران نشان مي دهد که، به رغم فيلتر بودن برخي از مهم ترين شبکه هاي اجتماعي، اقبال کاربران به اين شبکه ها به شکلي تصاعدي رو به افزايش است. تمرکز اصلي اين پژوهش بر «فيس بوک» به عنوان پرمخاطب ترين شبکه اجتماعي بوده و محقق با هدف تبيين عوامل موثر بر گرايش به اين شبکه در ميان دانشجويان دانشگاه هاي دولتي شهر تهران، و ضمن استفاده از روش پيمايش و تدوين پرسش نامه، به بررسي فرضيه هاي پژوهش پرداخته است.نتايج تحليل داده ها نشان داد که بين فعال بودن مخاطبان و اعتماد به رسانه هاي خبري داخلي و گرايش به فيس بوک رابطه وجود دارد. همچنين فرضيه «رابطه ميان گرايش سياسي و گرايش به فيس بوک» در اين پژوهش تاييد نشد.