انسان شناسي فرهنگي وسيله اي براي بررسي عوامل شکل دهنده معماري

عدم شناخت کافي از رابطه بين بنيان هاي فرهنگي- اجتماعي جامعه ايراني و معماري از مسايل اساسي معماري ايران مي باشد. يکي از علل اساسي اين مساله عدم شناخت زمينه هاي علمي مناسبي است که بتواند عوامل فرهنگي- اجتماعي را در ارتباط با معماري بررسي کند. در اين بحث با معرفي رويکرد انسان شناسي فرهنگي در معماري، ارتباط فرهنگ با معماري تدقيق مي گردد. روش تحقيق به کار رفته کيفي- توصيفي است. نتايج حاصل از تحقيق ارايه مدلي در مورد رابطه بين طبيعت و خانه هاي ايراني و ارزيابي آن خواهد بود، نتايج نشان مي دهد در انسان شناسي فرهنگي علاوه بر آن که عوامل فرهنگي به عنوان عوامل اساسي شکل دهنده معماري مي باشند، زمينه اي را فراهم مي آورد که بتوان در آن متغيرهاي گوناگون اجتماعي- فرهنگي را کنار هم بررسي نمود.