سنجش چارچوب ارزيابي سرمايه اجتماعي در ساختار شهر با تاکيد بر نقش فضاهاي عمومي (مطالعه موردي: شهر تهران)

پژوهش با هدف تبيين و شناسايي مفهوم، «سرمايه اجتماعي» در ساختار شهر و ارائه چارچوبي براي «ارزيابي»، در بستر مراجعه به «مستندات» و «پيمايشي توصيفي»، به ارزيابي شاخص ها و سنجه هاي «چارچوب پيشنهادي» پرداخته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد که شاخص ها و سنجه هاي «ارزيابي سرمايه اجتماعي» در ساختار شهر را مي توان در حوزه «احساس امنيت شهروندي»، «اعتماد و روابط متقابل»، «مشارکت اجتماعي» و «اجتماع پذيري» و «ميزان تمايل به تعاملات و معاشرت هاي اجتماعي» دانست که در اين ميان فضاهاي عمومي شهر، واجد نقشي اساسي در بسترسازي براي «مشارکت پذيري اجتماعي» و افزايش روابط دوستانه و انسجام اجتماعي از طريق امکان دهي به اجراي مراسم، آيين ها و جشن ها و ديدارهاي دوستانه به شمار مي رود. علاوه بر اين، ارزيابي اين شاخص ها در شهر مورد مطالعه مي تواند زمينه ارائه راهکارهايي در بهبود و کارآمدي حوزه مداخلات براي افزايش سرمايه اجتماعي، باشد.