بررسي درجه انطباق رفتار مديران در دانشگاه فردوسي مشهد با شاخص هاي چهارگانه رهبري تحولي و رابطه آن با بهسازي کارکنان

هدف اين تحقيق بررسي رابطه سبک رهبري تحولي مديران دانشگاه با بهسازي کارکنان دانشگاه فردوسي مشهد بود. در اين مطالعه که با روش تحقيق آميخته انجام شد، نمونه تحقيق از ميان کارکنان رسمي و قرارداد مشخص دانشگاه، به روش سرشماري و برابر با يک صد و هشتاد نفر براي پاسخ به پرسشنامه ها و به روش هدفمند برابر با 12 نفر براي شرکت در مصاحبه انتخاب شد. داده هايي که در تامين سوالات تعيين همبستگي بين متغيرها مورد نياز بود از طريق دو پرسشنامه سنجش سبک رهبري تحولي بس و اوليو (1985) و پرسشنامه محقق ساخته بهسازي کارکنان بر اساس مدل مک لگان (1989) به دست آمد. داده هاي غيرکمي به کمک مصاحبه نيمه ساخت يافته حاصل شد. جهت پاسخ به سوالات اصلي و فرعي از آزمون هاي آماري مقايسه ميانگين با يک ارزش ثابت، مقايسه دو ميانگين مستقل، همبستگي پيرسون و معني داري، تحليل واريانس يک راهه و رگرسيون چندگانه استفاده شد. تحليل آماري با استفاده از نرم افزار spss، انجام گرفت.داده هاي به دست آممده از مصاحبه نيز بعد از داده هاي هر جدول به منظور نشان دادن درجه انطباق يافته هاي کمي با نگاه کارکنان نسبت به رفتار رهبري مديران دانشگاه ارائه شد و ضمنا در تفسيرهاي قسمت نتيجه گيري و بحث مورد استفاده قرار گرفت. يافته هاي تحقيق نشان داد که: 1) رفتار مديران دانشگاه از لحاظ انطباق با شاخص هاي رهبري تحولي از حد متوسط بالاتر است، 2) وضعيت بهسازي کارکنان دانشگاه بر اساس مدل مک لگان از حد متوسط بالاتر است، 3) بين ميزان انطباق رفتار مديران با شاخص هاي رهبري تحولي و ميزان بهسازي کارکنان آنان در دانشگاه فردوسي مشهد رابطه مستقيم و معني دار وجود دارد، و 4) بهسازي کارکنان (بر اساس نمره کل به دست آمده از مدل مک لگان) از طريق رفتار منطبق با شاخص هاي رهبري تحولي مديران دانشگاه فردوسي مشهد قابل پيش بيني نيست.