نقد تطبيقي اسطوره آفرينش در شاهنامه فردوسي و مهابهاراتاي هندي

شباهت هاي فراواني که در باورهاي باستاني ديني و حماسي ايران و هند يافت مي شود، نشانگر هم ريشه بودن فرهنگ و تمدن ايراني و هندي است. بيشترين شباهت را ميان ايران و هند مي توان در حماسه مهابهاراتا و شاهنامه فردوسي يافت. حتي در آيين زردشت نيز شباهت هايي فراوان با آيين هندو به چشم مي خورد. خوردن گياه هوم و قرباني کردن ها همه به يکديگر شباهت دارد. در دو حماسه ايراني و هندي، بسياري از شخصيت ها شبيه به يکديگرند. زبان ايرانيان نيز با سنسکريت تفاوت هاي کمي دارد. در اين پژوهش مساله آفرينش در شاهنامه و مهابهاراتا مورد بررسي و تطبيق قرار گرفته است. آفرينش جهان، زمين، موجودات و انسان، که محور اصلي اين پژوهش است، شباهت ها و هم ريشه بودن دو فرهنگ را به خوبي نشان مي دهد.
در اسطوره هاي آفرينش، جهان با تقابل نيکي و بدي آغاز مي شود و پايان جهان نيز با پيروزي نيکي همراه خواهد بود. اين تقابل در شاهنامه و مهابهاراتا به خوبي تصوير شده است.