اسلوب قصر و حصر از بابهاي مهم علم معاني و اعجاز قرآن کريم درميان اقسام علم بلاغت ميباشد. اصطلاح قصر و حصر بمعناي منحصر کردن چيزي در چيزيست. در ادبيات عربي اين آرايه با شيوه هاي مختلفي صورت ميگيرد که قرآن کريم نيز اين آرايه ادبي را با روش هاي گوناگون بکار گرفته است در اين مقاله به بررسي شيوه هاي مهم طرق و راههاي قصر، تقسيمات مختلف آن اعم از قصر صفت بر موصوف حقيقي و اضافي و برعکس و تقسيم آن بر اساس اعتقاد مخاطب يعني نوع تعيين، افراد، قلب به همراه نمونه فارسي با بيان کامل و توضيح لازم به استناد کتب مهم بلاغي و تفسيري پرداخته؛ يعني آيات هشت جز اول قرآن به اختصار از ديدگاه آرايه قصر با ذکر نمونه فارسي مورد بحث واقع شده است بررسي ها در اين مقاله نشان ميدهد اسلوب مذکور در مورد اهداف مختلفي همچون انکار، اقرار، ارشاد، توبيخ، تشويق و غيره بکار رفته است و قصر از نوع قلب بيشتر از موارد ديگر در قرآن کريم ذکر شده است و اين که قصر موصوف بر صفت حقيقي در قرآن وجود ندارد.