رسالت خطير اهل ادب، پاسداشت ميراث فرهنگي و ذخاير گرانبهاي ادب فارسي است که در قالب نظم و نثر، زبان و ادب فارسي را غنا ميبخشد. تصحيح، تعليقه نويسي و در دسترس قرار دادن اين آثار از اهم وظايف پاسداران علم و ادب است. بعضي از اين آثار به همت پيشينيان فاضل و بزرگان دانشمند تصحيح شده و بعضي ديگر در هيات همان نسخ خطي و بکر باقي مانده اند و يا اگر تصحيحي صورت گرفته بنا به دلايلي مانند کم دقتي مصححين يا عدم دسترسي آنان به نسخ کهن تر اقدام به تصحيح مجدد را ضروري كرده است. از جمله اين آثار، ميتوان به آثار اميرخسرو دهلوي شاعر قرن هفتم و هشتم هجري قمري اشاره نمود. در اين مقاله به بررسي شيوه تصحيح، معرفي نسخ خطي، رسم الخط و نحوه نگارش نسخه تصحيح شده و ويژگي هاي سبکي اين اثر در حوزه هاي زباني، ادبي و فکري پرداخته شده است. در سطح زباني به مسائل مهم دستوري شامل کاربرد فعل، ساخت و استفاده از ترکيبات اسمي، جايگاه صفات و وفور استفاده از آنها پرداخته شده است. در سطح ادبي به سه مقوله: معاني، بيان و بديع توجه شده و درحوزه فکري به بعضي گرايش هاي شاعر به افکار و انديشه هاي صوفيانه، برخي مسائل کلامي و شرعي که در شعرش هويدا شده اند، اشاره شده است.