مبحث تجلي از مباحث مهم عرفان اسلامي به شمار مي رود. ابن عربي از بزرگ ترين عارفان اسلامي است و وي را بنيان گذار عرفان نظري دانسته اند. به همين دليل، در اين پژوهش، انواع تجلي از ديدگاه ابن عربي بررسي شده و تعبيرها و برداشت هاي مختلف شارحان آثار ابن عربي از مبحث تجلي و انواع آن، مورد مطالعه قرار گرفته است. به طور كلي، ابن عربي تجلي را به دو صورت «فيض اقدس» و «فيض مقدس» مي داند؛ صورت هايي که از ديدگاهي ديگر «تجلي ذاتي» و «تجلي اسمايي» ناميده مي شود. همچنين در اين مقاله، انواع ديگر تجلي از ديدگاه ابن عربي بررسي شده است؛ تجلي هايي مانند تجلي جلال و جمال، قرب و بعد، ذاتي و اسمايي، قرب و شهادت، فيض اقدس و فيض مقدس، و تجلي جن، بشر، فرشته و نيز تجلي انكار.