ديوان اثيرالدين اوماني با وجود قرار گرفتن در ميان دو سبک خراساني و عراقي و هم روزگاري با مکتب آذربايجاني، اثري ارزشمند در همه زمينه هاي تحقيقات ادبي از جمله سبک شناسي است. در اين مقاله تلاش بر اين است تا سبک شعري اثير از دو منظر مختصات فکر و ادبي مورد بررسي قرار گيرد؛ بنابراين در ابتدا مقدمه مختصري در مورد زندگينامه شاعر، سبک شناسي و نوآوري هايش سخن گفته ميشود و سپس سبک شعري اثير را در سه سطح زباني، ادبي و فکري بررسي ميکنيم. ديوان اين شاعر دريچه اي براي آشنايي بيشتر با سبک دوره اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم شعر فارسي و همچنين معرفي ويژگي هاي سبک شخصي اثير اوماني است .