استفاده نکردن مطلوب از آب آبياري، محدوديت منابع آب و نياز به غذاي بيشتر ايجاب مي کند که مهندسان آبياري با اعمال شيوه هاي مديريتي نوين به برآورد دقيق نياز آبي گياه و آبياري به موقع و به اندازه بپردازند. در اين پژوهش مقدار و مشخصات محصول توليدي و کارايي مصرف آب، در وضعيتي که ميزان آبياري بر اساس برآورد نياز آبي روزانه به صورت خودکار و به هنگام در مزرعه و با استفاده از دستگاه اتوماتيک هواشناسي برآورد و اعمال شد با حالت ديگري که نياز آبي با استفاده از داده هاي طولاني مدت هواشناسي موجود در منطقه برآورد شده بود، مقايسه شد. به اين منظور آزمايش صحرايي روي محصول ذرت در منطقه دشت لوئين ساوه انجام شد. نتايج نشان داد، در حالت استفاده از داده هاي به هنگام، آب مصرفي 5383 مترمکعب در هکتار، مقدار توليد 38.58 تن در هکتار و کارايي مصرف آب 7.16 کيلوگرم بر مترمکعب و در حالت استفاده از داده هاي بلندمدت هواشناسي، اين مقادير به ترتيب به 6310.2، 30.2 و 4.78 به دست آمد. همچنين نتايج تجزيه واريانس تنها بين قطر بلال و تعداد دانه بلال، در سطح احتمال 5 درصد اختلاف معني داري نشان داد و بين خصوصيات ديگر محصول در دو مزرعه شاهد و نمونه اختلاف معني داري مشاهده نشد. بنابراين با مديريت آبياري دقيق در مزرعه و برآورد نياز آبي واقعي گياه، علاوه بر کاهش آب مصرفي و افزايش کارايي مصرف آب، نه تنها تغيير معني داري در بيشتر خصوصيات محصول ايجاد نشده بلکه در مواردي افزايش در کيفيت را نيز موجب شده است.