کاربرد ميکروارگانيسم هاي بيمارگر در بيوکنترل کنه ها: ويروس ها، باکتري هاو ريکتسياها و نقش آن ها به عنوان عوامل بيوکنترل

کنه ها مانند ساير بندپايان در معرض بيمارگرهاي مختلفي قرار مي گيرند. ويروس ها به عنوان کوچک ترين بيمارگر ها در کنه هاي Tetranychidae، به ويژه در کنه قرمز مرکبات، Panonychus citri، و کنه قرمز اروپايي، Panonychus ulmi، مشاهده شده اند. به طور کلي، آلودگي هاي ويروسي در کنه ها پس از بلعيده شدن ويروس به وجود مي آيند اما انتقال ممکن است از راه تخم ميزبان، منافذ بدن (براي مثال روزنه هاي تنفسي) و يا از طريق زخم ها صورت گيرد. باکتري ها گروه ديگري از بيمارگرها مي باشند که Bacillus thuringiensis از مهم ترين آن ها به شمار مي رود. فعاليت اين باکتري ها روي بندپايان ناشي از حضور سم تورينژينسين است. سه جدايه ازB. thuringiensin  وجود دارند که در بردارنده دلتا- آندوتوکسين با تاثير مشخص روي کنه ها هستند. اين جدايه ها روي کنه هاي تارتن دو نقطه اي و کنه هاي گردوغبار اثر سمي دارند. بيمارگرهاي باکتريايي ميزبان هاي خود را از راه دهان و به صورت گوارشي مورد حمله قرار مي دهند و در مواردي ممکن است از طريق تخم، تراشه ها و يا زخم هاي پوستي نيز به ميزبان منتقل شوند. ميکروارگانيسم هاي درون سلولي خانوادهRickettsiaceae  از ديگر بيمارگرها هستند که در زيرشاخه اي از Proteobacteria قرار مي گيرند. خانواده Rickettsiaceae يا جانداران شبه ريکتسيايي از سه قبيله تشکيل شده اند که قبيله Wolbachieae از مهم ترين آن ها به شمار مي رود. اين ميکروارگانيسم ها انگل دستگاه توليد مثل مي باشند و سبب چند اثر غيرمعمول در ميزبان هايشان مي شوند. با توجه به خطرات زيست محيطي ناشي از کاربرد بي رويه سموم شيميايي و بروز پديده مقاومت در آفات انتظار مي رود با بررسي کامل و همه جانبه اين رهيافت بتوان در آينده اي نه چندان دور اين روش را به عنوان جايگزيني مناسب براي کاربرد سموم شيميايي در نظر گرفت. در مقاله حاضر، ضمن معرفي اين بيمارگرها، با توجه به فقدان بررسي هاي انجام شده در ايران، فرصت هاي مطالعاتي موجود در اين زمينه يادآوري شده اند.