تبيين ارتباط هوش سازماني و خلق دانش (مورد مطالعه: کارکنان يک شرکت صنعتي)

علي رغم شناسايي دانش به عنوان منبع مهم مزيت رقابتي، مطالعات کمي پيرامون اين که چگونه سازمان ها در واکنش برابر تغييرات محيطي، دانش را به طور پويا خلق مي کنند وجود دارد. با توجه به اين که سازمان ها در قرن بيست و يکم بر توانايي هاي ذهني خود براي به کارگيري استعدادها و خلق دانش متمرکز شده اند، هدف اين مطالعه بررسي ارتباط هوش سازماني با خلق دانش است. جامعه آماري اين پژوهش کارکنان يک سازمان صنعتي به تعداد 800 نفر و نمونه آماري 140 نفر است که به روش تصادفي انتخاب گرديدند. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. داده هاي پژوهش پس از جمع آوري از طريق پرسشنامه هوش سازماني آلبرخت و خلق دانش چوي و لي، به وسيله نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. براي تحليل داده ها از آزمون رگرسيون تک متغيره و چند متغيره (گام به گام)، آزمون t براي نمونه هاي مستقل و آزمون تحليل واريانس يک طرفه استفاده شد. يافته هاي به دست آمده از آزمون فرضيات، حاکي از ارتباط مثبت و معنادار بين هوش سازماني و مولفه هاي آن (بينش راهبردي، سرنوشت مشترک، ميل به تغيير، هم سويي و تجانس، روحيه، به کارگيري دانش و فشار عملکردي) با خلق دانش بود (p<0.05). علاوه بر اين در ارتباط ويژگي هاي جمعيت شناختي با هوش سازماني بين سابقه خدمت و تحصيلات با هوش سازماني افراد ارتباط معناداري ديده شد.