مقايسه تاثير شستشوي مثانه با محلول هاي کلرهگزيدين و کلرور سديم در پيشگيري از باکتريوري در بيماران با سوند ادراري ثابت

زمينه و هدف: عفونت سيستم ادراري، شايع ترين عفونت اکتسابي در بيمارستان ها و آسايشگاه ها بوده که غالبا در بيماران با سونداژ ادراري ديده مي شود. اين پژوهش با هدف بررسي مقايسه اي تاثير شستشوي مثانه با محلول کلرهگزيدين 0.2 درصد و محلول کلرورسديم 0.9 درصد در پيشگيري از باکتريوري در بيماران با سوند ادراري ثابت انجام شد.
مواد و روش ها: اين پژوهش يک کارآزمايي باليني است. 60 بيمار با سن 50 سال به بالا و مبتلا به بيماري هاي سيستم مغز و اعصاب که نياز به سوند ادراري ثابت حداقل براي مدت 14 روز داشته و در بدو مطالعه فاقد عفونت ادراري بودند، وارد پژوهش شدند، اين افراد توسط پژوهشگر سونداژ شده و به صورت تصادفي به دو گروه شستشوي مثانه با محلول کلرهگزيدين 0.2 درصد و کلرور سديم 0.9 درصد تقسيم شدند و شستشوي مثانه در روزهاي سوم و دهم سوندگذاري توسط پژوهشگر انجام شد. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه پژوهشگر ساخته که تعيين اعتبار محتوا شده و بررسي نتايج کشت و آناليز ادرار که اعتبار و پايايي آن تعيين گرديده بود، استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماري اس پي اس اس 15 و با استفاده از آزمون هاي تي، کاي دو و رگرسيون لجستيک مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: با توجه به کشت منفي نمونه ها در هر دو گروه در روزهاي اول و دوم، نتيجه کشت در روز نهم در گروه اول و دوم به ترتيب 30 و 73.3 درصد مثبت شده بود که اختلاف آماري معني دارداشت (P<0.001). بعد از هفده روز بقيه نمونه ها در هر دو گروه به عفونت مبتلا شدند. شستشوي مثانه با كلر هگزيدين 0.2 درصد باعث كاهش بروز عفونت ادراري ناشي از سوند گذاري، به ميزان 2.4 برابر محلول کلرور سديم در نمونه ها گرديد.
نتيجه گيري: در 9 روز اول، شستشوي مثانه با کلرهگزيدين 0.2 درصد باعث کاهش بروز عفونت ادراري ناشي از سوندگذاري نسبت به محلول کلرور سديم گرديد.