شناخت استدلال هاي ذهني و معيارهاي تصميم گيري باليني پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه: يک پژوهش کيفي

زمينه و هدف: پرستاران تصميم هاي باليني مهمي اتخاذ مي کنند که تاثير بسزايي در مراقبت از بيماران و عملکرد حرفه اي آن ها دارد. با وجود اين که تصميم گيري از مفاهيم پايه و اساسي حرفه پرستاري است، اما از چگونگي تصميم گيري باليني پرستاران ويژه و عوامل موثر بر آن درک محدودي وجود دارد. هدف از اين پژوهش شناخت استدلال هاي ذهني و معيارهاي تصميم گيري باليني پرستاران مراقبت ويژه مي باشد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه کيفي- توصيفي (Qualitative descriptive)، 14 پرستار مراقبت ويژه از بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي و خدمات بهداشتي درماني تهران شرکت داشتند. داده ها با استفاده از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاري (In-depth semi structured interview) جمع آوري گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل محتوا (Content analysis) استفاده گرديد. متن مصاحبه ها کلمه به کلمه پياده شد و هم زمان با جمع آوري اطلاعات مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: با تجزيه و تحليل داده ها شش درون مايه اصلي در تصميم گيري باليني پرستاران مراقبت ويژه پديدار گرديد. سه درون مايه اصلي در رابطه با استدلال هاي ذهني شامل شهود، باز شناسي موقعيت هاي مشابه و آزمون فرضيه بود و سه درون مايه اصلي ديگر در مورد معيارهاي تصميم گيري باليني پرستاران شرکت کننده شامل ميزان سودمندي-خطر، ضرورت هاي سازماني و منابع تکميلي اطلاعات بود.
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه درک عميقي از تجربيات تصميم گيري باليني پرستاران مراقبت ويژه در رابطه با استدلال هاي ذهني و معيارهاي تصميم گيري فراهم مي کند. درک عميق چگونگي تصميم گيري پرستاران در محيط پر تنش و حساس بخش هاي مراقبت ويژه و عوامل مرتبط با آن، علاوه بر تسهيل تصميم گيري هاي کارآمدتر، بر روي پيامدهاي حاصل از مراقبت هاي مستقل و مشترک پرستاري نيز مي تواند موثر باشد.