تاثير نوآوري بر بي ثباتي سهم بازار در صنايع غذايي و آشاميدني ايران (روش LSTR)

هدف اصلي اين مقاله بررسي اثر نوآوري بر بي ثباتي سهم بازار در صنايع غذايي و آشاميدني با کد 4 رقمي ايران مي باشد. مهمترين نظريه در اين خصوص نظريه شومپيتر است که رابطه بين اين دو متغير را غير خطي و به صورت U معکوس در نظر مي گيرد. اين مقاله به آزمون فرضيه شومپيتر در صنايع غذايي و آشاميدني ايران مي پردازد. براي اين منظور از داده هاي مربوط به کارگاه هاي صنعتي 10 نفر کارکن و بيشتر توليد کننده محصولات غذايي و آشاميدني با کد چهار رقمي، طي سالهاي 1374 - 1388 و رويکرد غيرخطي استفاده شده و مدل اقتصادسنجي با استفاده از نرم افزار JMALTI و روش غيرخطي غيرخطي LSTR (روش رگرسيوني انتقال ملايم لجستيک) تخمين زده شده است. نتايج اين مطالعه حاکي از وجود رابطه غيرخطي بين نوآوري و بي ثباتي سهم بازار (پويايي رقابت) در صنايع غذايي و آشاميدني ايران است. دولت بايد از يكسو با اطلاع رساني به واحدهاي توليدي مواد غذايي و آشاميدني کشور، مبني بر اين كه افزايش مخارج تحقيقاتي مي تواند سهم بازار و در نتيجه سود آنها را افزايش دهد و از سوي ديگر از طريق مشوقهاي مالي (از قبيل معافيت يا جبران ماليات بردرآمد بنگاه هاي توليدي مواد غذايي و اشاميدني و داراي واحدهای R&D، افزايش بودجه براي تحقيقات صنعتي غذايي و آشاميدني، اعطاي يارانه براي راه اندازي و يا تجهيز واحدهاي R&D در بنگاه هاي فعال در صنايع غذايي و اشاميدني کشور، معافيت عوارض گمركي بر تجهيزات سرمايه اي واحدهاي تحقيقاتي غذايي و آشاميدني و ...) زمينه افزايش فعاليتهاي تحقيق و توسعه را در واحدهاي توليدي مواد غذايي و آشاميدني كشور فراهم آورد.