در پيش گرفتن سياست هاي نهاده اي مناسب و تکنولوژي متناسب با ساختار توليد منجر به استفاده اقتصادي از منابع توليد مي گردد. آگاهي از کشش هاي قيمتي نهاده ها و نوع روابط بين نهاده ها در کشاورزي به انتخاب سياستهاي مناسب نهاده اي کمک خواهد کرد. در اين مطالعه ساختار توليد پسته در شهرستان دامغان مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور با بهره گيري از تئوري دوگان و با استفاده از داده هاي مقطعي، تابع هزينه ترانسلوگ و معادلات سهم هزينه عوامل توليد در قالب يک سيستم معادلات به ظاهر نامرتبط تکراري به طور همزمان برآورد شد. داده هاي مورد نياز پژوهش از طريق تکميل 177 پرسشنامه از پسته کاران شهرستان دامغان در سال 1387 جمع آوري گرديد. نتايج نشان داد کشش هاي خودقيمتي تقاضاي نهاده ها منفي است و کشش هاي متقاطع در همه موارد بجز کشش متقاطع مربوط به دو نهاده کودشيميايي و نيروي کار و همچنين دو نهاده کودشيميايي و سم که جانشين هستند، دلالت بر رابطه مکملي دارند. مقادير عددي مربوط به کشش هاي خودقيمتي نيز نشان دهنده کشش ناپذيري تقاضاي نهاده هاي نيروي کار، سم و کود حيواني در برابر تغيير قيمت آنها در توليد پسته در اين شهرستان است. همچنين بازده نسبت به مقياس نزولي و برابر 0.72 درصد مي باشد که نشان مي دهد بهره برداران با مساله عدم صرفه جويي ناشي از اندازه مواجه مي باشند. لذا سياست هاي اجرايي و تحقيقاتي که در راستاي بهبود عوامل توليد موثر بر ساختار توليد پسته نظير کود، سم و نيروي کار باشند، توصيه مي شود.