تخصيص بهينه زمين هاي کشاورزي در يک منطقه يکي از مسائل بسيار اساسي در استفاده بهينه از منابع توليد کشاورزي است. برنامه ريزي فرا آرماني يکي از مدل هاي تصميم گيري چند معياره است. در اين برنامه ريزي تصميم گيري هايي انعطاف پذيرتر از ساير برنامه ريزي هاي آرماني براي تصميم گيرندگان فراهم مي شود. در مطالعه حاضر، الگوي بهينه کشت با استفاده از برنامه ريزي آرماني و فرا آرماني براي کشاورزي منطقه نيشابور در دوره زماني 87-86 تعيين شد. نتايج نشان داد که کل سطح زيرکشت در برنامه ريزي آرماني 69016 هکتار و در برنامه ريزي فرا آرماني مقدار 72092 هکتار مي باشد. همچنين، در تمام الگوهاي بهينه کشت محصول گندم بيشترين سطح زيرکشت را به خود اختصاص داد. با توجه به تحولات زياد در تخصيص يارانه ها و کاهش شديد منابع آب در طي سال هاي اخير، استفاده از الگوهاي بهينه کشت که در آن انحراف از آرمان ها کمتر است، پيشنهاد مي شود.