روزانه ميليون ها ليتر پساب رنگي توسط صنايع مختلف توليد مي شود كه اين پسابها باعث بروز مسائل محيط زيستي مي شوند. هدف از اين تحقيق، بررسي و مقايسه قابليت حذف رنگزاي اسيد آبي 113 يكي از پرمصرف ترين رنگزاهاي نساجي، با استفاده از دو فرايند انعقاد الكتريكي و فتواكسيداسيون UV/O3 در شرايط ناپيوسته بود. در روش انعقاد الكتريكي، آزمايش ها با استفاده از الكترودهاي آهن صورت گرفت و تاثير دانسيته جريان، زمان الكتروليز، pH و غلظت رنگزا و الكتروليت مورد بررسي قرار گرفت. در روش فتواكسيداسيون UV/O3 تاثير مقدار ازن، توان تابش، زمان، pH و غلظت رنگزا تعيين و بهينه سازي شد. آزمايش ها در شرايط بهينه در روش انعقاد الكتريكي نشان داد كه با اعمال دانسيته جريان 44 آمپر بر متر مربع در pH معادل 6.5 و غلظت الكتروليت 3 گرم در ليتر، بيش از 90 درصد از رنگزاي پساب با غلظت 100 ميلي گرم در ليتر پس از 5 دقيقه كاسته مي شود در حالي كه در روش فتواكسيداسيون UV/O3 در pH برابر 9، توسط 4 گرم بر ساعت ازن و توان موثر 15mW/cm2 تابش پس از 15 دقيقه تنها 70 درصد رنگزا با غلظت 15ppm حذف مي گردد. طبق نتايج حاصل، روش انعقاد الكتريكي قابليت بهتري نسبت به روش فتواكسيداسيون UV/O3 دارد. اگر چه اين روش با تجهيزات ساده راه اندازي شده و تا حدي اقتصادي است ولي مشكل توليد لجن را به دنبال دارد. لذا با توجه به وضعيت صنعت بايد روش مناسب را انتخاب نمود.