سنتز و خواص رئولوژي تغليظ كننده پلي (نونادكاناميد-كو-اتيلن گليكول)

در اين پژوهش، تغليظ كننده پلي (اتيلن گليكول-كو-نونادكاناميد) در سه مرحله سنتز شده است. مراحل سنتز شامل تهيه توسيل پلي اتيلن اكسيد از واكنش پلي اتيلن اكسيد به وسيله دو گروه هيدروكسيل انتهايي و پاراتولوئن سولفونيل كلريد با بازده %95، تبديل محصول مرحله اول تحت گاز آمونياك به پلي اتيلن اكسيد دي آمين (POEA) و در مرحله سوم واكنش POEA با نانودكانوييل كلريد با بازده %90 است. در مرحله اول از واكنش پلي اتيلن گليكول با پاراتولوئن سولفونيل كلريد، توسيل پلي اتيلن اكسيد به دست آمد. در مرحله دوم محصول به دست آمده از مرحله پيشين، در مجاورت گاز آمونياك به POEA تبديل شد. در مرحله آخر، از واكنش نونادكانويل كلريد با POEA، كوپليمر مدنظر به دست آمد. افزون بر سنتز كوپليمر اصلي، نونادكانويل كلريد نيز با استفاده از اسيد مربوط سنتز شد. براي اثبات سنتز كوپليمر نهايي از مقايسه خواص رئولوژيكي پلي اتيلن گليكول و محصول نهايي و نيز طيف سنجي FTIR و آزمون GPC استفاده شد. به دليل احتمال تخريب زنجير پليمر در دماهاي بيش از 45 ^oC، واكنش هاي انتهايي در دماي كمتر انجام شد. دو روش گرانروي سنجي و رنگ نگاري ژل تراوايي براي اطمينان از تغيير درجه پليمرشدن يا تخريب طول زنجير طي مراحل سنتز به كار گرفته شد. با اين روش ها مشخص شد، وزن مولكولي نمونه سنتز شده در حدود 20000 دالتون ثابت مانده است. منحني جريان محلول %10 از تغليظ كننده سنتز شده در آب حاكي از تشكيل سيالي غير نيوتوني است، در حالي كه محلول %10 پلي اتيلن اكسيد رفتار نيوتوني نشان داد. همچنين، با تغيير گرانروي با شدت برش محلول %10 تغليظ كننده در آب، سيال رفتار ژل گرايي نشان داد، به طوري كه با افزايش شدت برش از مقدار گرانروي آن کاهش يافت. نقش اين تغليظ كننده ها افزايش گرانروي رنگ هاي لاتكس، تشكيل فيلم پايدار و براق پس از استفاده از آن و مقاوم كردن آنها در برابر برش است تا از ريزش سريع و جمع شدن رنگ بر سطح مدنظر جلوگيري شود.