مقايسه كيفيت دانشگاه صنعتي اميركبير و دانشگاه صنعتي شاهرود بر اساس مدل هاي رايج كيفيت

پژوهش حاضر به بررسي مقايسه اي كيفيت دو دانشگاه دولتي و صنعتي كشور پرداخته است. اين تحقيق از نوع توصيفي ـ كاربردي و در زمره پژوهش زمينه يابي است. اعضاي هيات علمي و مديران و كاركنان دانشگاه هاي دولتي اعم از مديران عالي، مياني و عملياتي و نيز كاركناني كه حداقل پست سازماني آنها كارشناسي به بالا باشد، جامعه آماري اين پژوهش بوده اند. نمونه اي شامل 663 نفر از دو دانشگاه دولتي ـ صنعتي كشور (اميركبير و شاهرود) در اين پژوهش مورد توجه قرار گرفتند كه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي نسبي از جامعه دانشگاه هاي دولتي ايران بر اساس دو عامل تقسيم بندي دانشگاه ها در 3 گروه (برخوردار، نيمه برخوردار، غير برخوردار) و نيز تقسيم بندي صنعتي و غيرصنعتي دانشگاه ها، انتخاب شدند. داده هاي مورد نياز اين پژوهش از طريق مطالعات كتابخانه اي، و دو پرسشنامه محقق ساخته (پرسشنامه اعضاي هيات علمي و پرسشنامه مديران گروه هاي آموزشي، كاركنان، كارشناسان دانشگاه) جمع آوري شد و پس از تجزيه و تحليل اطلاعات به كمك نرم افزار Excel، SPSS پارامترهاي آمار توصيفي و استنباطي نشان داده شدكه دانشگاه هاي مورد مطالعه به ميزان متوسطي از استانداردهاي مدل هاي رايج كيفيت برخوردارند. منظور از مدل هاي رايج كيفيت در تحقيق حاضر، استاندارد ISO10015، الگوي كيفيت دمينگ، الگوي كيفيت جوران، الگوي كيفيت EFQM، الگوي ANSI و الگوي IWA2 است كه در تدوين دو پرسشنامه مورد استفاده در پژوهش، از آنها تاثير گرفته شده و به عنوان يك استاندارد در تحليل وضعيت كيفيت دو دانشگاه مورد پژوهش مورد بررسي قرار گرفته اند.
با توجه به يافته هاي پژوهش اين نتيجه حاصل شد كه دو دانشگاه مورد بررسي در پژوهش از نظر پارامترهاي كيفي در حد متوسطي قرار دارند و در مقايسه با مدل هاي رايج كيفيت در حد متوسطي، از عوامل كيفيت برخوردارند.