بررسي اثر ذرات نانوخاك رس و عمل آوري گرمايي با ريزموج بر خواص مكانيكي نانوكامپوزيت گرد MDF- پلي پروپيلن

در اين پژوهش، اثر عمل آوري گرمايي تابش ريزموج بر خواص مكانيکي و شكل شناسي نانوكامپوزيت هاي گرد تخته فيبر با چگالي متوسط (MDF)-پلي پروپيلن بررسي شده است. بدين منظور، نانوخاك رس كلويزيت (Cloisite 15A) 15A در سه سطح وزني 2، 4 و %6 به كار گرفته شد. از پلي پروپيلن (PP) به عنوان ماده زمينه و مالئيک انيدريد پيوند يافته با پلي پروپيلن MAPP)) نيز به مقدار %4 وزني به عنوان عامل جفت كننده استفاده شد. همچنين، ماده ليگنوسلولوزي استفاده شده در اين پژوهش گرد حاصل از سمباده زني سطح تخته هاي) MDF سطح %50 وزني) بود. نمونه هاي آزمون با استفاده از اكسترودر دوپيچي به شكل گرانول تهيه شدند. سپس، با چگالي اسمي1 g/cm³  در ابعاد  30×20×1 cmبا استفاده از روش پرس گرم تهيه شدند. آزمون خمش طبق استاندارد CEN/TS 15534–1 و آزمون ضربه مطابق با استاندارد ASTM D4495 انجام شد. براي بررسي شكل شناسي و فاصله لايه هاي سيليکات (d₀₀₁) در كامپوزيت هاي تهيه شده، از آزمون هاي پراش پرتوXRD) X ) و م كيروسكوپ الكتروني پويشي (FE-SEM) استفاده شد. نتايج نشان داد، بيشترين استحكام خمشي، مدول خمشي و استحكام ضربه اي در سطح 2 درصد وزني ذرات نانوخاك رس به دست مي آيد. خواص مكانيکي نمونه هاي عمل آوري شده با تابش ريزموج نيز نسبت به ساير نمونه هاي آزمون (عمل آوري نشده با تابش ريزموج) بهتر بود. همچنين، مطالعات پراش پرتو X نشان داد كه افزايش فاصله بين صفحات خاك رس در نمونه هاي كامپوزيت با ساختار بين لايه اي است. نتايج FE-SEM نشان داد، در نانوكامپوزيت هاي عمل آوري شده، ذرات گرد MDF به طور بهينه تر با فاز زمينه پليمري ترکيب شده و عمل دربرگرفتن ذرات به وسيله پليمر بهتر انجام شده است.